نهاد برنامه ریزی توسعه شهری تهران : گذشته، حال و آینده (قسمت دوم)

قسمت اول این مقاله که در شماره اول ویژه نامه نهاد تهران ارائه گردید به طرح مسئله، ضرورت و اهمیت موضوع تشکیل نهاد و اشاره به سوابق و مراحل ایجادی و تکاملی آن تا به امروز پرداخت. نتیجه حاصل از آن بررسی به این دست یافت که فقدان چنین نهادی می تواند بزرگ ترین لطمات و ضربه ها را بر پیکره نظام برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری تهران وارد سازد و از این رو تهدیدی برای آینده این شهر محسوب گردد. بنابراین تشکیل نهادی فعال، قوی و کارامد ضمن پاسخگویی به نیازهای فوق می تواند موجب بسترسازی برای تولید فرصت های جدید به منظور رشد و توسعه پایدار شهر تهران فراهم نماید. این فرصتی استثنایی از لحاظ تاریخی است که در اختیار سیاست گذاران، برنامه ریزان، تصمیم گیران و مدیران شهری قرار گرفته است و با استفاده از این فرصت می توان به تأمین آینده ای پایدار برای تهران امیدوار بود. بخش دوم این مقاله با تبیین فرصت های ایجاد شده حاصل از تشکیل نهاد به بررسی دو موضوع کلان می پردازد؛  ابتدا، جایگاه نهاد برنامه ریزی توسعه شهری تهران در فرایند تحقق سند طرح جامع شهر تهران و اقدامات انجام شده در دوره جدید تشکیل نهاد – از اردیبهشت ماه سال 1387 تاکنون – مورد بررسی قرار می گیرد. پس از بررسی نقش نهاد در فرایند تحقق سند، اقدامات نهادسازی (شامل شکل گیری و تشکیل نهاد، بسترسازی و راه اندازی) و سپس اقدامات پیاده سازی (شامل اقدامات صورت گرفته برای تحقق طرح جامع، طرح تفصیلی، طرح های موضوعی و موضعی) و اقدامات توسعه ای (شامل ارزیابی، بازنگری و اصلاح طرح ها) معرفی می گردند. سپس در قسمت دوم، الزامات موفقیت نهاد برای انجام مأموریت خود در قالب ضرورت موضوع، پیچیدگی های پیش‍ رو و نیاز به درک این پیچیدگی و الگوی تعامل نهاد با محیط های مختلف پیرامونی تبیین می گردد و در نهایت، جمع بندی موضوع صورت می پذیرد.